Soms moet je jezelf gewoon van de bank afsleuren, een schop onder je kont geven of wat dan ook doen om jezelf in beweging te zetten. Niemand komt het voor mij doen, dus deze schone taak is aan mij.
Gisterenochtend vroeg vloog ik naar Ljubljana, vervolgens met een bus naar het centrum van de stad en een paar uur later met de trein naar het zuiden van SloveniĆ«. En het is niet de eerste keer dat ik in dit prachtige land ben, maar de laatste keer dat ik hier was heette het nog JoegoslaviĆ«. Dat was in 1987 of ’88. Maar kort daarna werd het een republiek en de mensen zijn ontzettend aardig.
A horse is a horse is a horse of course
Als kinderen vonden wij het leuk om dit hardop te zeggen en dan steeds sneller, totdat je over je eigen woorden struikelde. Het is waar, een paard is een paard, maar het ene paard is het andere niet. Want paarden zijn, net als mensen, echte individuen.
Vanmorgen werd ik wakker in Beka, een piepklein dorpje. En na de koffie ging ik met Boris, mijn gastheer, mee in de jeep “to move the horses”. Hoewel ik geen idee had van wat we precies gingen doen, ik had er zin in.
Nadat we met de jeep 2 keer heen en weer reden om watertanks te verplaatsen, liepen we met de paarden van het ene stuk berg naar het andere. Het was intussen 32 graden en vanwege de droogte moet er op verschillende plekken gras gegeten worden. Boris nam een paard aan de lijn en liet mij er ook eentje aanlijnen. Dat was niet echt nodig, maar om mij het te laten ervaren. De rest volgde ons gewoon.
Daar liep ik dan, vroeg op de vrijdagochtend, te wandelen te midden van 10 paarden. I was moving the horses and they were moving me. In iedere betekenis van het woord. Ik was ontroerd. Dat rustige stappen, dat sniffen en snuiven. Deze paarden leven vrij in de natuur, zijn nieuwsgierig en vriendelijk. Een paard komt letterlijk in-your-face. Of blijft voor je staan met dat krachtige achterwerk. Dat wil je niet in your face, dus gewoon maar even wachten.
Dit paard is weer in beweging
Het is nu ruim 3 maanden nadat ik op het idee kwam om mezelf, hoe dan ook, het huis uit te gooien. Omdat ik genoeg had van mijn huis, mijn straat en sommige buren. Ook van mezelf in mijn routines. Dus ik wilde weg, naar buiten, naar eenvoud, naar natuur en lekker weer.
- Als je WEET wat je wilt.
- En als je dat DURFT te erkennen, ook al heb je geen idee van het HOE DAN?
- Wanneer je VERANTWOORDELIJKHEID neemt voor je eigen ‘probleem’.
- En als je durft te DROMEN, maar vooral ook durft te DOEN …
- Dan bestaat de kans dat je KRIJGT wat je hebben (of zijn) wilt.
Vorige zomer schreef ik mijn boek, terwijl ik in het huis van mijn zus en zwager voor hun honden en katten zorgde toen zij op vakantie waren. Dat beviel me heel goed. Als ik niet thuis ben vallen heel veel ’taken’ en routines weg. Daarom heb ik deze zomer deze taak wat uitgebreid en ben me aan het voorbereiden op het zorgen voor de kudde wilde paarden hier in SloveniĆ«. Over een kleine maand ga ik via Florence weer terug naar huis om de traagste honden van het Westland in beweging te zetten. Vorige zomer heb ik geleerd dat ik daar niet al te veel van moet verwachten. Wel lekker ook, denk ik, na al het paardenpoep scheppen, compost maken, tuinieren en heel veel lopen.
De centaur
In gesprek met de gastvrouw en -heer over astrologie wist ik ineens niet meer of het nou mijn ascendant was of mijn maanteken dat in sagittarius staat. Dus ik liet het online berekenen. Blijkt het allebei te zijn! En het is ook mijn sterrenbeeld. Een driedubbele boogschutter ben ik dus. Half mens half paard.
Wat ik deze zomer aan het DOEN ben is uiteraard ook mijn voorbereiding op mijn volgende boek en de komende retraites. “Walk your talk” is altijd mijn motto en dat doe ik nu ook letterlijk. “Moving the horses”.
Want wij gaan eind van deze zomer weer naar Griekenland om de YOUR INNER POWER retraite, versie 3.0 te doen! En daarin leer ik de deelnemers precies hoe dit werkt. Uiteraard geen theoretisch verhaal, maar de nadruk ligt op de praktijk.
Natuurlijk nodig ik je uit om mee te gaan!