ontwikkeling

Maak meer fouten!

Ik sjouw met pijpen om het waterbad te vullen. Ik trek loodzware ijzeren deksels van straatputten open en duik erin om kranen te sluiten en te openen, kom omhoog met "push-ups". Leuker dan in de sportschool, want het is zo lekker nuttig.

Voor het geval je het nog niet wist, ik ben sinds een week in Slovenië op het platte land, dat absoluut niet plat is, want het wemelt hier van de bergen en grotten en vele valleien. Nu heb ik de eervolle taak om een paar dagen te zorgen voor 21 min of meer wilde paarden. Maar bij iedere taak die je op je neemt zit het risico van fouten maken. En hoe erg is dat nou eigenlijk?

Deze prachtige paarden leven redelijk vrij in de natuur, waar ze in de zomer de hele dag eten van wat er op de berg groeit. Terwijl ze in de winter worden bijgevoerd met hooi. Ten eerste heb ik geen behoefte of wens om op een paard te rijden. Ten tweede heb ik de neiging om mij in te leven in zo’n paard en zou ik mezelf als paardrijder super irritant vinden. Maar deze taak leek me supergaaf om te doen en daarom kwam ik vorige week hiernaartoe. Ten slotte is het een mooie manier om dit bijzondere land te ervaren. Ik werd een paar dagen ingewerkt, voordat de eigenaren van de kudde op vakantie gingen.

Als je er een beetje over wilt nadenken zijn fouten niets meer en niets minder dan leerervaringen

Allereerst ben ik een paar keer meegereden in de jeep, daarna zelf achter het stuur gekropen en gaan rijden, terwijl ik uiteenlopende instructies op te volgen kreeg, over de route en over hoe de jeep te besturen. Het is een oude diesel en het is berg op en af, dus veel te horen, te kijken, te voelen en te doen. En allemaal tegelijk! Nou heb ik ruim 40 jaar rijervaring in allerlei voertuigen en verschillende landschappen, maar toch.

Vanmorgen reed ik voor het eerst alleen in de jeep naar de weide om te paarden water te geven en te zien alles daar oké was.

Alles bij elkaar reed ik er vlotjes naartoe en de jeep klonk rustig. De scherpste herinneringen onderweg kwamen vanuit wat in de afgelopen dagen “fout” ging. Zoals de te hoge of te lage versnelling of waar ik met gierende banden de bocht omhoog nam. Of die kruising, waar Boris in het Duits “rechts” zei, wat ik niet verwachtte, dus “left” verstond. Juist al die “foutjes” hadden in mijn systeem kleine aanwijzingen gevormd, waardoor ik de route herkende en het vehikel op de juiste wijze bestuurde. Eigenlijk ging het min of meer vanzelf.

Juist die “fouten” helpen in het leren en onthouden

Uiteraard vind ik het een enorme verantwoordelijkheid, want eenentwintig gezonde grote paarden is niet niks. Het vertrouwen krijgen van twee mensen, die zeer verbonden zijn met ieder paard in deze kudde is ook niet niks. En de jeep besturen op smalle bochtige weggetjes. Ik ben nog nooit in dit land geweest en versta er geen woord van. Eigenlijk doe ik dit met het doel mezelf flexibel te houden. Reizen en nieuwe dingen leren zetten lichaam en geest in beweging. Aanvankelijk voelde ik me een stuntelaar in die jeep, maar dat was ik niet. Wat je voelt klopt vaak niet. Want los van alle details, die ik te leren had, reed ik het ding behoorlijk netjes en veilig van hier naar daar en andersom.

Als gevolg van het iets nieuws doen voelde ik allerlei onzekerheden, maar uiteindelijk maken juist al die “foutjes” dat ik leer. Dat werd me vandaag weer zo helder, tijdens die prachtige rit vanuit dit dorpje door de bergen. En wederom is wat ik in mijn hoofd haal meestal erger dan het echte leven. Wanneer ik het DOE ervaar ik dat ik het gewoon doe en kan doen en dan gaat de spanning weg.

Mijn dagen zijn anders, mijn omgeving is anders, de tijd is anders, ik mis mijn eigen mensen, het is bloedheet en ik voel me geweldig en super sterk. Ik word wakker om een uur of 6 en voor 7 uur zit ik in de jeep. Vervolgens loop ik een uur of twee over die berg te kuieren, alleen of tussen de paarden. Ik sjouw met pijpen om het waterbad te vullen. Ik trek loodzware ijzeren deksels van straatputten open en duik erin om kranen te sluiten en te openen, kom omhoog met “push-ups”. Leuker dan in de sportschool, want het is zo lekker nuttig.

Grenzen verleggen, loslaten, niet zeuren, denken én doen

Kortom, nieuwe vaardigheden leren, met nieuwe mensen werken en wonen. Het begint allemaal met risico nemen, “fouten” mogen maken en je grenzen verleggen. Heerlijk!

Uiteindelijk wordt het leven daar leuker van en wij ook. Dus meer fouten maken en niet over zeuren. Denken én doen. Ook veel loslaten, oude gewoontes, beperkende gedachten, schaamte, onzekerheid, etc. Vanmorgen kreeg ik een mailtje van mijn uitgever. De boeken zijn al weer op bij het Centraal Boekhuis. De verkoop in het hele land is lekker op gang en er wordt gewerkt aan de vertaling in het Engels en in het Duits.

Heb je het boek al?

Natuurlijk vind ik het een enorme verantwoordelijkheid, die ik op me genomen heb. 21 paarden is niet niks. De jeep besturen is niet niks. Ik ben nog nooit in dit land geweest en versta er geen woord van. Maar ik doe dit niet voor niets. Want ik doe dit met het doel mezelf in beweging zetten en zorgen dat ik flexibel blijf. Maar er is zoveel meer dat ik iedere dag uit deze uitdagende ervaring haal!

Kom in beweging! Moving the horses!

Moving the horses. Het klinkt zo veel vriendelijker dan Kicking your ass. Kom in beweging! Soms moet je jezelf gewoon van de bank afsleuren, een schop onder je kont geven of wat dan ook doen om jezelf in beweging te zetten. Niemand komt het voor mij doen, dus deze schone taak is aan mij.

Gisterenochtend vroeg vloog ik naar Ljubljana, vervolgens met een bus naar het centrum van de stad en een paar uur later met de trein naar het zuiden van Slovenië. En het is niet de eerste keer dat ik in dit prachtige land ben, maar de laatste keer dat ik hier was heette het nog Joegoslavië. Dat was in 1987 of ’88. Maar kort daarna werd het een republiek en de mensen zijn ontzettend aardig.

A horse is a horse is a horse of course

Als kinderen vonden wij het leuk om dit hardop te zeggen en dan steeds sneller, totdat je over je eigen woorden struikelde. Het is waar, een paard is een paard, maar het ene paard is het andere niet. Want paarden zijn, net als mensen, echte individuen.

Daar liep ik dan, vroeg op de vrijdagochtend, te wandelen te midden van 10 paarden. I was moving the horses and they were moving me. In iedere betekenis van het woord. Ik was ontroerd. Dat rustige stappen, dat sniffen en snuiven.

Vanmorgen werd ik wakker in Beka, een piepklein dorpje. En na de koffie ging ik met Boris, mijn gastheer, mee in de jeep “to move the horses”. Hoewel ik geen idee had van wat we precies gingen doen, ik had er zin in.

Nadat we met de jeep 2 keer heen en weer reden om watertanks te verplaatsen, liepen we met de paarden van het ene stuk berg naar het andere. Het was intussen 32 graden en vanwege de droogte moet er op verschillende plekken gras gegeten worden. Boris nam een paard aan de lijn en liet mij er ook eentje aanlijnen. Dat was niet echt nodig, maar om mij het te laten ervaren. De rest volgde ons gewoon.

Daar liep ik dan, vroeg op de vrijdagochtend, te wandelen te midden van 10 paarden. I was moving the horses and they were moving me. In iedere betekenis van het woord. Ik was ontroerd. Dat rustige stappen, dat sniffen en snuiven. Deze paarden leven vrij in de natuur, zijn nieuwsgierig en vriendelijk. Een paard komt letterlijk in-your-face. Of blijft voor je staan met dat krachtige achterwerk. Dat wil je niet in your face, dus gewoon maar even wachten.

Dit paard is weer in beweging

Het is nu ruim 3 maanden nadat ik op het idee kwam om mezelf, hoe dan ook, het huis uit te gooien. Omdat ik genoeg had van mijn huis, mijn straat en sommige buren. Ook van mezelf in mijn routines. Dus ik wilde weg, naar buiten, naar eenvoud, naar natuur en lekker weer.

Als je WEET wat je wilt.
En als je dat DURFT te erkennen, ook al heb je geen idee van het HOE DAN?
Wanneer je VERANTWOORDELIJKHEID neemt voor je eigen ‘probleem’.
En als je durft te DROMEN, maar vooral ook durft te DOEN …
Dan bestaat de kans dat je KRIJGT wat je hebben (of zijn) wilt.

Vorige zomer schreef ik mijn boek, terwijl ik in het huis van mijn zus en zwager voor hun honden en katten zorgde toen zij op vakantie waren. Dat beviel me heel goed. Als ik niet thuis ben vallen heel veel ’taken’ en routines weg. Daarom heb ik deze zomer deze taak wat uitgebreid en ben me aan het voorbereiden op het zorgen voor de kudde wilde paarden hier in Slovenië. Over een kleine maand ga ik via Florence weer terug naar huis om de traagste honden van het Westland in beweging te zetten. Vorige zomer heb ik geleerd dat ik daar niet al te veel van moet verwachten. Wel lekker ook, denk ik, na al het paardenpoep scheppen, compost maken, tuinieren en heel veel lopen.

De centaur

In gesprek met de gastvrouw en -heer over astrologie wist ik ineens niet meer of het nou mijn ascendant was of mijn maanteken dat in sagittarius staat. Dus ik liet het online berekenen. Blijkt het allebei te zijn! En het is ook mijn sterrenbeeld. Een driedubbele boogschutter ben ik dus. Half mens half paard.

Wat ik deze zomer aan het DOEN ben is uiteraard ook mijn voorbereiding op mijn volgende boek en de komende retraites. “Walk your talk” is altijd mijn motto en dat doe ik nu ook letterlijk. “Moving the horses”.

Want wij gaan eind van deze zomer weer naar Griekenland om de YOUR INNER POWER retraite, versie 3.0 te doen! En daarin leer ik de deelnemers precies hoe dit werkt. Uiteraard geen theoretisch verhaal, maar de nadruk ligt op de praktijk.

Natuurlijk nodig ik je uit om mee te gaan!

KIJK MAAR GAUW!

Want je kunt vandaag nog gebruik maken van de VROEGBOEKKORTING!